Benim Ağacım

Neden çitlerden atlıyoruz? Burası bizim değil mi yoksa? Kapısı olmaz mı tarlaların? Yaramazlık mı yapıyoruz? Çitleri hiç sevmiyorum, dikenleri cicilerime takılıyor, tenimi acıtıyor. Dikenleri sevmiyorum. Burada her şey dikenli. Çitler dikenli. Böğürtlenler dikenli. Kırçanlar dikenli. Isırganlar dikenli.

En önden annem gidiyor, hiç ardına bakmıyor bile. Beş yaşına kadar elimden düşürmediğim yeşil plastik biberonum. Babam kâh beni kucağına alıyor, kâh elimden tutuyor. Yürüyebilirim ben!

Ayağımı yere koyar koymaz boyuma kadar otlara batıyorum. İstanbul’da gittiğimiz orman gibi burası, hani kızılcık topladığımız. Ben kızılcıkları çok seviyorum. Bu orman daha sık, daha kalabalık. Kaldırım nerde? Baba, kaldırımdan yürüyelim! Otları sevmiyorum. Kaşındırıyor. Böcek var mı burada?

-Bu ağaç senin!

Ağaca bakıyorum. Babama bakıyorum. Ağaca bakıyorum. Ağaç işte? Burada bir çok ağaç var. Şuradakiler armut ağaçları, onları tanıyorum. Üstünde armutları var. Ben armutları çok severim. Dayım pazara gittiğinde bana hep armut getirir. Baba, şu armutları yiyebilir miyim?

-İncir ağacı bu! Sen doğduğunda diktim bunu. Annen inciri çok sever ya, o yüzden diktim.

İncir neye benzer? Annem inciri neden sever? Bu ağaç benimse, onu eve götürebilir miyim? Daha ne kadar yürüyeceğiz? Ayağım kayıyor, yer neden hiç düz değil? Otlar kaşındırıyor. Böcek var mı, söyle! Hadi kaldırımdan yürüyelim.

-Bak bu da abininki; çınar ağacı!

Çınar ağacı nefesimi kesiyor. Kocaman! Başım dönüyor bakarken. Diğer ağaçlara hiç benzemiyor. Abimin ağacını kıskanıyorum. Neden benim ağacım cılız, eğri büğrü, onun ağacıysa büyük; baba gibi?

Annem incir seviyorsa, abime neden incir dikmedin?

Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.